Hartslag #13: werken van in Frankrijk gevestigde kunstenaars in de tentoonstelling “Beyond a Certain Point There is No Return” in A Tale of a Tub in Rotterdam

Het Institut français NL deelt zijn “hartslag” om je te helpen de hedendaagse Franse creatie in Nederland te ontdekken waar je hart sneller van gaat kloppen.

Bij deze hartslag kun je kans maken op uitnodigingen voor de tentoonstelling Beyond a Certain Point There is No Return met werken van de kunstenaars Vittorio Santoro (Italië/Zwitserland/Frankrijk), Sophie Calle (Frankrijk) en mountaincutters (Frankrijk) in het kunstcentrum A Tale of a Tub in Rotterdam van 8 februari t/m 8 april 2023.

Abonneer je op het Instagram-account van het Institut français NL en waag je kans door een vraag te beantwoorden in een Instagram story. De winnaars worden via hun Instagram-account gecontacteerd.

Met als titel een aforisme van Franz Kafka: “Voorbij een bepaald punt kun je niet meer terug. Probeer dit punt te bereiken.” — brengt de tentoonstelling kunstwerken van kunstenaars uit verschillende regio’s en generaties met elkaar in gesprek. De werken in de tentoonstelling zijn afkomstig uit namelijk drie Franse collecties: Kervahut—Laurent Fiévet Collectie, Edgard F. Grima Collectie en Kerenidis Pepe Collectie.

Expire van Vittorio Santoro

Franz Kafka’s roman Het proces (1914-1915) is een verwrongen reis van recht en schuld, die kan worden gelezen als het zelfproces van de hoofdpersoon, Josef K. Op een ochtend wordt hij tot zijn verrassing gearresteerd en uiteindelijk zonder enige uitleg geëxecuteerd. Vittorio Santoro’s werk Expire (Josef K’s Relation Diagram to 17 of the Characters in F. Kafka’s The Trial) is een muurinstallatie bestaande uit draad, twee gloeilampen en een met potlood geschetst diagram. Het diagram volgt de chronologisch oplopende nummers 1 tot 17, en het resulterende ontwerp lijkt een code die gekraakt of ontcijferd moet worden. Zoals de ondertitel van het werk Franz Kafka’s roman Het proces (1914-1915) is een verwrongen reis van recht en schuld, die kan worden gelezen als het zelfproces van de hoofdpersoon, Josef K. Op een ochtend wordt hij tot zijn verrassing gearresteerd en uiteindelijk zonder enige uitleg geëxecuteerd. Vittorio Santoro’s werk Expire (Josef K’s Relation Diagram to 17 of the Characters in F. Kafka’s The Trial) is een muurinstallatie bestaande uit draad, twee gloeilampen en een met potlood geschetst diagram. Het diagram volgt de chronologisch oplopende nummers 1 tot 17, en het resulterende ontwerp lijkt een code die gekraakt of ontcijferd moet worden. Zoals de ondertitel van het werk aangeeft, vertegenwoordigen deze nummers zeventien van Josef K.’s persoonlijke ontmoetingen tijdens zijn juridische zoektocht; het werk stelt een kartering van deze relaties voor die scherp en raadselachtig is, zoals Kafka’s proza.

Chambre 47 van Sophie Calle

“Op maandag 16 februari 1981 werd ik aangenomen als tijdelijk kamermeisje voor drie weken in een Venetiaans hotel. Ik kreeg twaalf slaapkamers op de vierde verdieping toegewezen. Tijdens mijn schoonmaakwerkzaamheden onderzocht ik de persoonlijke bezittingen van de hotelgasten en observeerde via details levens die mij onbekend bleven. Op vrijdag 5 maart kwam er een einde aan mijn werk.” The Hotel, Room 47 maakt deel uit van Sophie Calle’s project The Hotel, samengesteld uit fotografische en schriftelijke verslagen van haar interventies in het leven van nietsvermoedende gasten in een Venetiaans hotel. De in Room 47 beschreven afwezige bewoners zijn een gezin van vier – twee ouders en twee kinderen – zoals blijkt uit hun vier paar slippers. Via hun paspoorten ontdekt ze dat de ouders een echtpaar uit Genève zijn en ze kopieert vier ansichtkaarten die een van hen heeft geschreven; woorden op een van deze kaarten wijzen op problemen binnen het gezin. Calle’s heimelijke onderzoeken doen denken aan detectivewerk, spionage, bewaking en voyeurisme, kijken in de meest fascinerende en problematische vormen.

Incomplete Object (Anatomy of an Absent Body) van montaincutters

Incomplete Object (Anatomy of an Absent Body) van Mountaincutters is een ander soort fragiele en precaire creatie. Een oud kinderstoeltje is zorgvuldig uitgebalanceerd op drie kleine glazen wieltjes, waarbij een vierde licht verschoven is. De lege zitting roept de spookachtige aanwezigheid van een afwezig lichaam op, hoewel de stoel in zijn nieuwe configuratie geen lichaam meer kan bevatten.

Over

A Tale of A Tub is een non-profit instelling voor hedendaagse kunst en cultuur. Het programma is gecentreerd rond vragen over hoe kunst kan bijdragen aan ons begrip van hedendaagse sociale, politieke en ecologische kwesties.